KRAAMVERHAAL

Eind september fotografeerde ik het gezin van Amber. Hun tweede kindje was toen ruim drie weken op de wereld en ik legde het kraamverhaal vast. Dit deed ik samen met twee andere fotografen en een videograaf, onder begeleiding van Anneloes (Iniminifotografie). Het was een ‘meeloopdag’ in het jaarprogramma Grow with me The Storytelling edition waar ik begin september mee gestart ben.

Ik neem je graag mee in mijn voorbereiding, de dag van de shoot en wat ik naderhand leerde en ontdekte.

Dit schreef ik op in mijn notities en nam ik in gedachten mee tijdens het shooten op de dag zelf.

En dit was mijn moodboard. (Foto’s zijn van Pinterest.)

In de voorbereiding met de andere fotografen dacht ieder voor zich na over hoe zij haar kraamtijd had beleefd. We dachten dus na over ons eígen verhaal. Dit voelde in eerste instantie een beetje onnatuurlijk, omdat ik altijd meteen bezig ben met de moeder en haar tribe. Wat is hun verhaal? Wie zijn ze? Wat vinden ze belangrijk? Hoe staan ze in het leven? Wat ik wil weten over haar en haar gezin, vraag ik uit.

In mijn notities (zie hierboven) zie je het resultaat van de mix van mijn verhaal en het verhaal van het gezin van Amber. Hier zijn onze verhalen samengekomen.
Hoe heb ik mijn kraamtijd beleefd, hoe kijk ik naar deze fase in het moederschap, en wat voel ik hierbij. En hoe was dit voor Amber? Wat is voor haar en haar gezin belangrijk?

Dit werd een nieuw verhaal. En dat verhaal ging ik eind september vastleggen.

Daarom is de ene galerij van die ene fotograaf de andere niet.

Omdat ik als fotograaf op een bepaalde manier kijk en de dingen vastleg op een manier zoals alleen ik ze kan zien. Omdat de mix van mijn verhaal met jouw verhaal uniek is. Daar is er maar één van.

Dit was mijn grootste inzicht.

Dat je mij niet boekt als fotograaf. In ieder geval niet alleen maar als fotograaf.

Je boekt mij om mijn ervaringen, mijn visie, mijn oog. Je boekt mij als mens. Want dat bepaalt hoe mijn beelden eruit komen te zien. Ik kijk anders door de lens dan mijn collega-fotograaf. En zij kijkt weer anders dan ik.

Ik ben jouw fotograaf, maar vooral jouw verhalenverteller. En jij kiest voor mij om mijn verhaal. Omdat ik de dingen zie zoals ik ze zie.
Daarom deel ik op mijn Instagram account ook veel over mij, over hoe ik in het leven sta, hoe ik het moederschap zie en hoe ik het beleef. Ik geloof dat dat belangrijk is omdat jij dan al weet of we een match zijn. En die match is superbelangrijk om de mooiste foto’s te kunnen ontvangen.

Voorafgaand aan de shoot schreef ik op dat ik gebruik wilde maken van ‘negative space’ in mijn beelden. Dat is een manier van compositie maken en dit gebruikte ik voorheen in mijn straatfotografie veel. Het betekent dat je een (groot) gedeelte in je foto leeg laat. Hieronder zie je een voorbeeld van ‘negative space’. Deze foto maakte ik een paar jaar geleden op het Centraal Station van Antwerpen.

Ik zag helemaal voor me hoe ik dit in het kraamverhaal van Amber ook toe kon passen, maar dit lukte me uiteindelijk niet. Het was sowieso een uitdaging om met twee andere fotografen, een videograaf en Anneloes (die ook mee fotografeerde) in een kleine ruimte te shooten. En waar ik hoopte deze beelden te maken, daar stonden dan net weer te veel mensen. Ik had de ‘negative space’ willen gebruiken in wide shots, maar die wide shots zijn een grotere uitdaging dan close-ups als je met meer mensen aan het werk bent ðŸ˜œ

In de antwoorden op mijn vragen aan Amber kwam terug dat de zussenliefde belangrijk was. Dus dat voegde ik toe aan het verhaal door close-ups te maken van de handjes van de zusjes en de zusjes veel samen in beeld te brengen.

En op aanraden van Anneloes gebruikte ik voor deze shoot voor het eerst een soft focus filter. Mijn beelden hebben al een vintage gevoel en dit mag nog veel sterker worden wat mij betreft. Een soft focus filter op de lens versterkt dit effect en ik gebruik ‘m nu voor elke shoot. Tot nu toe ben ik heel tevreden met het resultaat: een zachtere, analoge vibe.

Vanuit mijn eigen verhaal was het vooral belangrijk om de oerkracht van de moeder vast te leggen, die doorsijpelt van de bevalling het kraambed in, en tegelijkertijd haar kwetsbaarheid vast te leggen. De kwetsbaarheid die je als moeder zeker in het kraambed voelt, doordat je zo enorm open staat voor invloeden van buiten, de dagen (of zelfs weken) na je bevalling.

Voor die oerkracht had ik het idee om een portret te maken. Een foto waar Amber recht in de lens zou kijken met haar pasgeboren baby in haar armen. Ik vind dit één van de sterkste foto’s van de serie geworden.

Wat ik uiteindelijk wilde, was de magie van geboorte en de magie van de kraamtijdbubbel laten zien in de beelden.
Ik wilde de geborgenheid van deze fase in het moederschap laten zien, en een intieme, pure sfeer creëren.

Mama met baby super krachtig, en tegelijkertijd kwetsbaar, neerzetten – ondersteund door de andere gezinsleden.

Hieronder zie je een aantal beelden uit de serie.